Dames 1 doet wat ze moeten doen tegen hekkensluiter Time-Out
Op 21 januari om kwart voor 4 thuis stond de wedstrijd tegen Time-Out uit Diepenheim gepland. Na vorige week tegen de koploper te hebben gespeeld, moesten we nu aantreden tegen de hekkensluiter van onze competitie. Met maar liefst 5 punten uit 12 wedstrijden en 13 punten achter op de nummer eennalaatst staat Time-Out behoorlijk zeker om te degraderen uit de eerste klasse. Dat we hierdoor zeker wisten dat we 5 punten zouden pakken, was gelukkig niet het geval. Ons team is namelijk niet zo opgewassen tegen de onderste regionen van de competitie. We hadden er vooral veel zin in om beter te spelen dan de week er voor tegen Isivol, waar wij het grootste deel van de wedstrijd behoorlijk verzaakten om ons eigen spel te spelen.
Wij hadden de eer om als wedstrijdleiding te fungeren deze speeldag, waardoor we de hele dag gezellig met z’n allen hebben doorgebracht. ’S Ochtends om 10 uur gingen we ontbijten met het hele team en onze clubman Henk. Aan het ontbijt en de sfeer kon het dus al niet liggen vandaag! Wat dat betreft stonden we al bijna op winst… en de wedstrijd moest nog beginnen.
We hadden niet een erg groot team deze wedstrijd. De startende zes waren Lynn, Anne, Rosel, Judith, Milou S. en Brit. Hanneke was net die ochtend om 6 uur teruggekomen van haar skiweek na een geweldige nachtrust in de bus. Milou V. was al de hele week ziek, maar moest bij gebrek aan andere wissels in wedstrijdkleding aan de kant staan. Fleur hielp ons uit de brand door ook met ons mee te doen als tweede set-upper (Bedankt, Fleur! ). Aniek is al sinds een tijdje geblesseerd en kan voorlopig niet meer mee doen. Hierdoor hebben wij Bente als vervangende libero, maar die kreeg het voor elkaar om afgelopen donderdag haar hand te blesseren waardoor haar arm nou in het gips zit. Balen!! Veel wisselmogelijkheid was er dus niet, maar wij hoopten dat we dat tegen Time-Out wel zouden kunnen oplossen met de zes die er stonden.
We begonnen de eerste set zwak. Het ging een beetje gelijk op en we maakten net zo veel punten als dat we fouten maakten. Tegen een team als dit mag dit natuurlijk niet gebeuren, want zij presteerden het om bij ongeveer elke bal die er door ons over heen werd gespeeld een fout te maken. De enige taak voor ons was dan ook om zo zakelijk mogelijk te volleyballen. Het hoefde allemaal niet zo moeilijk, het moest alleen maar goed. Gelukkig deden we dit steeds meer en gingen we vanaf halverwege de set wel volleyballen en waren we vooral punten aan het scoren. Door middel van mooie serve-series en goed pass-werk, waardoor Lynn alle mogelijkheid had om iedereen aan te spelen, haalden wij de punten en dus ook de set binnen. Setstand was hierdoor overtuigend; 25-15.
Set nummer twee begon als de eerste, erg zwak. We gingen weer mee-volleyballen met onze concurrenten aan de overkant en wisten weer niet ons eigen aanvalsspelletje er uit te krijgen. Gelukkig kwam ook net als in de eerste set het moment van omslag ongeveer halverwege de set. We kregen weer een ruimere voorsprong en konden hierdoor lekker volleyballen. Vijf keer achter elkaar kwam er een zo goed als perfecte pass, waarna Lynn Brit aan de buitenkant kon bereiken en zij vijf keer achter elkaar de bal naar de grond werkte. Op deze momenten was de wedstrijd vrij saai, maar ook grappig. Misschien dat we daardoor ook de set niet tot het eind zo vol konden houden en er ook af en toe kleine tegenslagen kwamen. De set werd weliswaar gewonnen, maar niet zo overtuigend als de eerste; 25-22.
De derde set begonnen we juist sterker. Meestal is dit juist niet het geval met de beruchte derde set, maar voor ons gevoel hadden we de dip die meestal nu begon al aan het eind van de tweede set gehad. Dit scheelde, want dan konden we nu mooi naar de 4-0 overwinning denderen. Na meerdere serve-series en netjes afgewerkte aanvallen sloegen wij een groot gat met Time-Out. Dit was eindelijk het spel wat we de hele wedstrijd hadden moeten spelen tegen een nummer laatst. Toch konden we dit blijkbaar alweer niet vasthouden. Geeeeen idee hoeveel we wel niet voor stonden en ook geeeen idee hoe wij én zij het voor elkaar hebben gekregen, maar iets boven de 20 punten stond het ineens gelijk. Godsamme, werd het toch nog spannend. Wij kwamen als eerst op set-point, maar wisten die nog niet af te maken. Zij kwamen ook zelfs een keer op set-point, maar wisten dat gelukkig ook niet af te maken. Onze coach Derek liet het niet van het toeval afhangen en zorgde er voor dat tijdens deze laatste spannende punten ons pass-wonder Hanneke er in kwam. We hoopten maar dat die nachtrust in de bus écht geweldig was. In ieder geval een slimme wissel, waardoor we iets meer mogelijkheid kregen om de sterkste pass-lijn neer te zetten en zo ook Lynn de kans te geven om mooie set-upjes te geven op iedereen. Het stond 25-25 en Lynn bereikte Rosel, die het koel en zakelijk afmaakte door hard naar beneden te slaan. Mooi, volgende set-point! Ook hier weer kreeg Rosel de eer om het af te maken, dit keer door middel van de serve. Het zou voor ons allen een hartverzakking schelen als dit gewoon direct punt was. Voor Rosel zelf was dit denk ik ook het geval, waardoor ze ook gewoon lekker met risico serveerde en direct scoorde. Top! Met heel wat stress meer dan gepland, hadden we in ieder geval de wedstrijd al gewonnen. Setstand was niet om naar huis te schrijven; 27-25.
We begonnen deze wedstrijd natuurlijk niet om alleen te winnen. We moesten gewoon 5 punten pakken om nog steeds op nummer twee in de competitie te blijven staan. Gelukkig voor ons had Time-Out nu de wedstrijd al verloren en hadden ze niet meer zo veel motivatie om die 5 punten die ze in totaal in de competitie hadden verdiend uit te breiden naar 6. De vierde set speelden we dan weliswaar allebei niet geweldig, maar wij sloegen al gauw zonder al te veel stress een groot gat. Er werden flink wat series van winstpunten gemaakt aan onze kant. Lynn speelde erg leuk alle aanvallers afwisselend aan, en we wisten allemaal te scoren. Ook speelden we veel meer ballen op mid dan in voorgaande wedstrijden, waardoor het spel over het algemeen leuker en meer gevariëerd was. Terwijl ons spel telkens beter werd, werd dat aan de overkant alleen meer slechter. Met flink wat onnodige onderhandse ballen tegen het plafond, set-upjes tegen de muur en aanvallen in het net, konden we concluderen dat zij de knollen op hadden. Deze set werd dan ook vrij eenvoudig binnengehaald; 25-16.
Hoewel het misschien eenvoudig gezegd is dat we wel met 4-0 móesten winnen, is dat voor ons echt niet zo gedaan. Het blijft lastig om tegen zulke tegenstanders te spelen en waren dan ook opgelucht dat we gewoon gedaan hebben wat we moesten doen. 5 punten in the pocket!! Met Angelique, Elke, Gerwin, Harriët, Eline, Annelin, Damian, onze clubman Henk en zijn vrouw Riny én de meesten van Dames 1 hebben we deze mooie dag afgesloten met eten bij onze nieuwe sponsor Eilat!
We staan met momenteel 47 punten uit 13 wedstrijden nog steeds tweede, al komen de nummer 3 t/m 6 behoorlijk gevaarlijk in de buurt. Aankomende zaterdag 28 januari spelen wij tegen nummer 6 Dynamo Neede DS2 om 15:00 in Sporthal ’t Spilbroek in Neede. Wij nodigen jullie allemaal uit om ons te helpen aanmoedigen en hierdoor die tweede plek in stand te kunnen houden!! Kunnen we goed gebruiken! Tot ziens!
